Over mij

 

Ik wil u vertellen hoe ik aan de naam knuffelborst kom.
Ik heb in 2003 te horen gekregen dat ik borstkanker had. Zoals bij iedereen stortte mijn wereld even in. De gedachte hoe vertel ik dit mijn dochter en mijn kleinkinderen (mijn kleinzoon toen 3 jaar en mijn kleindochter 5 jaar) kwam gelijk naar boven. Ik vertelde het mijn dochter en dat was natuurlijk schrikken en emotioneel.

Ik zei dat ik het de kleinkinderen zelf wilde vertellen en dat heb ik ook gedaan. Op een dag waren ze bij ons thuis en heb ik gezegd jongens ga eens even zitten, oma moet even wat vertellen: 'Oma is ziek, ik heb een soort beestjes in mijn borst en die maken mijn borst helemaal ziek dus moet oma haar borst eraf gehaald worden door de dokter.' Dan heb je geen borst meer zei mijn kleindochter. Nee, zei ik, maar ik krijg wel een losse borst die oma in haar bh kan doen. Dan weten jullie wel dat oma maar één borst heeft, maar andere mensen kunnen dat niet zien.
Waarop mijn kleinzoon zei: 'maar oma als die borst ook ziek wordt, heb je weer geen borst.' Ik zei: 'maar die borst kan niet ziek worden. Net als jouw knuffel, die kan toch ook niet echt ziek worden?' Nee zei hij, maar dan krijg jij dus een knuffelborst!

Vanaf dat moment heet mijn prothese dus mijn knuffelborst.

Als ze hier waren moesten ze altijd nog even naar mijn knuffelborst kijken, want hij heeft er voor gezorgd dat oma nog leeft en dat niemand kan zien dat oma maar één borst heeft en dat hoeft volgens mijn kleinkinderen ook niemand te weten.
Door de eerlijkheid van mijn kleinkinderen heb ik alles heel goed kunnen verwerken, ook toen ik kaal was na de chemo. Ze hebben mijn pruik opgehad, en maakten er een gok spelletje van als ze hier naartoe reden, wat zou oma vandaag op hebben: de pruik, haar sjaaltje, of niets, het maakte hen niets uit. Ik was toen en nu nog steeds de liefste oma van de hele wereld.
En daar kan een knuffelborst niets aan veranderen.

Groeten,

Willy